Willem had gisteren een tochtje alleen gemaakt, om weer even 'het brommer-gevoel' te krijgen en wat aan het verkeer te wennen. Vandaag zijn we er dan samen op uit getrokken. Heerlijk, die vrijheid, en wat een mooie landschappen zijn we tegen gekomen. En we zijn zelfs tot aan die bergen geraakt!! Helaas.... zei de achterband toen pffffff, en daar stonden we. Wat te doen? Een reparatiekit was natuurlijk niet meegeleverd bij de verhuur van de brommer, het dichtstbijzijnde benzinestation was wel een aantal kilometertjes weg en bovendien is het eigenlijk niet te doen om met de brommer aan de hand te gaan wandelen, zeker niet op een vrij steile weg.
Aan de overkant van de weg zagen we een paar huisjes, en een man die op het veld aan het werk was. Dus maar de stoute schoenen aangetrokken en met de Planet in de hand (wat een geweldige bijbel is dat toch!) de mensen om hulp gaan vragen. Haha, de Lonely Planet geeft dan wel een woordenlijst met uitspraak erbij, maar uiteindelijk kwam ik toch verder met handen- en voetenwerk! Het belangrijkste is dat ze het uiteindelijk toch begrepen en dan wordt ook alles in werking gesteld om ons te helpen. De man die op het land aan het werk was, werd erbij geroepen, die sprong op zijn brommer om hulp te halen (dachten we toch, want het blijft natuurlijk maar gissen) en kwam na een hele tijd inderdaad terug met de mededeling dat er hulp onderweg was (dachten we alweer). En ja hoor, vijf minuten later kwam er een wagen aangescheurd, met rode en blauwe zwaailichten op het dak: een Emergency Medical Service. Gelukkig had hij behalve een brancard, een deken en wat vieze lappen en een zuurstoftank, ook een gereedschapskistje aan boord! Een handig mannetje gelukkig, de band werd opgelapt en wij waren eeuwig dankbaar natuurlijk.
En zo zijn we dan toch weer veilig thuis geraakt....
