Een dagje alleen op stap

Els heeft, eigenlijk 'had' wat darmklachten (ze zal morgen zelf wel verslag doen) Vreemd, want we eten zo ongeveer hetzelfde, alleen nog voorzichtiger dan ik en ik heb nergens last van. Daarom alleen een wandeling gemaakt door de stad. Wilde wat boodschapjes doen en kwam zo terecht in de grote overdekte markthal bij de Ping River.
Je kunt je niet indenken hoe het er daar aan toe gaat, de enorme hoeveelheden voedsel op de begane grond, op de 1e en 2e etage kleding, kleding, kleding. Verbijsterd vroeg ik me af of hier de hele stad in het nieuw gestoken moest worden.
Het zijn daar allemaal kleine ondernemers die enkele vierkante meters huren en die moeten benut worden: stapel T-shirts, polo's, jacks en noem het. Tegen prijzen die al even ongelofelijk zijn.
Beneden het voedsel dus: een afdeling 'levende' vis, de slagers met hun vlees ongekoeld op de toonbank, verder alle soorten noodles, gedroogde vis in alle soorten en maten. Zelfs gedroogde kikkers: zoiets wat je wel eens op de weg ziet liggen als er een platgereden is (eet smakelijk)Verder natuurlijk nog talloze niet te benoemen levensmiddelen. Maar ik kwam voor een paar sokken en ook die waren er: 4 paar voor 100 Baht (2 euro)De foto's spreken voor zich, denk ik.

"Rustdag"

Nog moe van de wandeling van gister, vandaag maar wat rustig aan gedaan. Wat door de stad gelopen bij de Ping River en langs het treinstation naar een buitenwijk. Toch wel weer ver eigenlijk maar wel weer heel leuk om de sfeer - en de uitlaatgassen - op te snuiven. Ik verbaas me over de infrastructuur hier: je zou soms denken dat je in de States bent. De weg liep vanuit het centrum recht naar de rand van de stad. Eerst was er de Ringweg, een tamelijk brede weg. Verder doorgelopen kom je bij de 'superhighway', een weg met 4 x 3 rijstroken en emergencies! de middelste 2 x 3 stroken voor doorgaand verkeer, de buitenste voor afslaand verkeer. Zoiets verwachtte ik niet hier in Chang Mai, maar het verkeer is dan ook razend druk. Erg veel brommers, de personenauto's met zo'n open laadbakje achter, de taxis, en alles zo goed onderhouden, dat wil zeggen: blinkend!
En wat dacht je van een middelgrote hond achter op de brommer terwijl de bazin vrolijk door de stad toert? Of hele families op de brommer: pa aan het stuur, voor hem een klein kind, achter zijn rug nog een kleiner kind en dan ook nog moeder. Geen helmen op en dat scheurt hier werkelijk over de wegen! Wonderwel gaat het kennelijk altijd wel goed.

Eindelijk... een echte wandeldag!

Gisteren hebben we nog wat nagezinderd van het feest-weekend. Na het internetgebeuren zijn we 's middags bij ons guesthouse gebleven, ik had enorm zin om eens te zwemmen. Het water was wel k.k.k.k. koud! Maar heerlijk, beetje zwemmen, opwarmen in het zonnetje met een boek, enz.
Vandaag wilden we (alweer) proberen nu eens een wandelgebiedje buiten de stad te vinden. Jullie kunnen je niet voorstellen hoe anders dat hier is. We hadden gedacht dat we net als b.v. in de Ardennen, een bus kunnen nemen naar een bepaald gebied, daar uitstappen en aan een wandeling beginnen. Maar dat lukt hier gewoon niet. De bergen die we zien liggen, zijn bereikbaar over een steil omhooggaande asfaltweg, er zijn geen wandelpaden. Nu hadden we gisteravond bij Starbucks (MMMM!!) een tijdschriftje gevonden met een kaart erin, waarin toch wat meer straatjes of weggetjes in een buitenwijk te zien zijn. Dus te voet naar het busstation, daar een bus gevonden die richting Zoo ging, daar uitgestapt en al dwalend door een bosachtig gebiedje in de universiteitswijk terecht gekomen, een enorme campus, een dorp op zichzelf. En alsmaar de bergen aan onze rechterkant, ze kwamen wel steeds dichterbij. Bij het verlaten van de campus hebben we tussen de studenten een middagmaaltje gebruikt. En dan werd het weer spannend, want we hadden geen idee wat we bestelden, een Engelse menukaart was er niet en de uitleg zeer gebrekkig.... Maar dat viel weer goed mee, al zit je wel even raar te kijken als je een kommetje met vijf kleine (kwartel?-)eitjes voor je neus krijgt in een soort bouillonnetje, en een schaal met ... schijven gehaktbal met een ei erin verstopt (heet dat bij ons geen vogelnestje?). Willem had een schotel die er meer als een volledige maaltijd uitzag. Maar het was allemaal weer erg lekker.
Dan zijn we verder gaan dwalen en hebben zowaar toch wat door bosachtig gebied kunnen wandelen, en af en toe ook een klein beetje de berg op. Maar buiten de paar huisjes die daar stonden, hield ook de weg weer op.
We kwamen heel onverwachts nog een tempel tegen. Een die niet op de kaart stond, ook niet 'toeristisch' bekend is, vrij hoog gelegen met een schitterend zicht op de stad Chiang Mai. Een paar vrouwtjes vertelden ons dat we gerust naar boven konden gaan, en de honden die daar zouden gaan blaffen, zouden niet bijten. Dus daar vertrouwden we dan maar op. En dat is dan weer zo schitterend. Terwijl we boven wat aan het rondsnuffelen waren, kwam er een monnik naar ons toe die waarschijnlijk ook blij was met wat afleiding. We kregen een hele rondleiding, de sleutel van de tempel werd gehaald en we mochten er binnen rondkijken. Hij vertelde van alles over het ontstaan (500 jaar geleden), over de twee Boeddha-relikwieen die er bewaard worden, over de 'Lanna-bouwstijl' (geheel in hout, er komen geen nagels of spijkers aan te pas). Het was voor de verandering eens een monnik die vrij goed Engels sprak, die ook nog wil verder studeren in India. Buiten, aan een boom, hing een bordje met in het Engels een paar levenswijsheden (zie foto's).
We kwamen toen ook tot de ontdekking dat we in de buurt van de U-Mong tempel waren, die wel bekend is en waar ik graag eens naar toe wilde. Het is een van de oudste 'bos-Wats', een tempel die opgericht was door monniken die zich ui de afleiding en verleidingen van de stad wilden terugtrekken in het woud. Heel indrukwekkend, we komen er zeker nog eens terug. Want we hadden inmiddels al heel wat uren gestapt en zijn dan op zoek gegaan naar een bus of een 'deeltaxi' terug.
Een zalige dag!

Het Krathongfeest

"What a wonderful world" dacht ik toen ik gisteravond hier door Chiang Mai liep tijdens de processie. Je komt zintuigen tekort om alle indrukken hier in je op te nemen. Gisteren heeft Els daar al een en ander van verteld, ik kan haast geen woorden en superlatieven vinden om mijn ervaringen te delen met jullie.
Stel je voor: de optocht met de schitterende praalwagens met veel licht (erg belangrijk voor de Thai), daarachter een vrachtwagentje met een aanhanger waarop een puffende diesel voor de electriciteit zorgt, met allerlei mannetjes die de kabels in de gaten moeten houden, zowel die tussen de auto en de praalwagen als de bovenleidingen waar soms niet onderdoor gegaan kan worden. Dus met lange bamboestokken die kabels omhoog drukken: kortsluiting en een stuk van de weg in het donker! Wonderwel duurt dat slechts enkele minuten. Dan volgen in de stoet tientallen thaise vrouwen in de traditionele zijden kleding met het klathong bloem-stukje in de hand, dan weer een groepje die muziek maakt, acrobatische bewegingen maakt, jongens met een platform op de schouders met daarop een thaise schone met verfijnde bewegingen en de 'eeuwige' glimlach. En dat alles en nog veel, veel meer in een entourage van honderden, nee, duizenden heteluchtballonnen in de lucht, het vuurwerk overal rond om je heen: werkelijk een unieke ervaring.
Het lijkt allemaal chaotisch te verlopen maar is toch gediciplineerd: geen enkele uitwas of dronkenschap gezien. Ja, en met al dat vuurwerk verliest er toch wel eens iemand een hand of een oog, zo lazen we in de krant, ondanks de overheidscampagne om voorzichtig te zijn...
De foto's geven hopelijk een beetje indruk van het evenement; ze zijn genomen om het feest niet te vergeten, voor ons als geheugensteuntje maar de emotionele waarde voor ons is niet over te brengen.
De avond werd afgesloten met een spetterend vuurwerk boven de Ping River: de aaaah's en de oooh's van het publiek waren zeer terecht!

Volle maan...

Waaauwww, wat een feest! Niemand kon ons eigenlijk vertellen wanneer het zou beginnen, waar er wat te doen was, we kregen alleen maar vage antwoorden: dat duurt het hele weekend, de parade duurt 24 uur, startplaats: onbekend, maar de halve stad wordt verkeersvrij afgesloten, enz. Dus zelf maar in de gaten houden waar de meeste aktiviteiten zich ontwikkelen.
Dat begon vrijdagavond al, toen ik te voet op weg was naar cafe The Wall, waar ik Willem na z'n fietstocht zou ontmoeten. Langs de rivier bleek er al een enorme bedrijvigheid te zijn, er werden tafeltjes en kraampjes neergezet, hele families waren zich aan het installeren. Overal waren vrouwen bezig met het maken van de Krathongs, de kleine 'bootjes' van bananenblad, bloemetjes, kaarsjes, wierookstokjes, enz. De een nog mooier dan de ander.
Tegen zeven uur zijn we dan teruggewandeld naar de rivier en daar was het al enorm druk. Er is dus inderdaad geen bepaald tijdstip waarop het feest van start gaat, iedereen doet gewoon zijn ding wanneer hij/zij daar zin in heeft. Dus bijvoorbeeld: er komt een familie aan, ze zoeken een plaatsje in het gras langs het water. De krathongs worden uitgepakt, aan Boeddha wordt wel even de zegen gevraagd, en ze laten de bootjes te water. Zelfs de kleinste kindjes doen eraan mee. Daarna worden de branders onder de hete-lucht-ballonnen-van-papier aangestoken en na een minuut of vijf wachten worden ze losgelaten. Het is lastig om het juiste moment te bepalen, wacht je te kort, dan stijgt het ding niet genoeg en stort het weer neer, wacht je te lang dan loop je de kans dat het ding in brand schiet voordat hij weg is. Het is onbegrijpelijk dat die rijstpapieren ballonnen zo hoog kunnen komen, want de vlam van de brander is enorm.
Een van de papa's die daar bezig was, gaf me nog een hele uitleg: met de ballon stuur je je wensen (dus het goede)de lucht in en met de Krathong zend je alle negatieve dingen uit je leven weg (gedachten, gebeurtenissen, ziektes, enz.). Ik vond dat een mooie gedachte, en de papa moest even lachen, hij zei: ja, dat is wel zo, maar het is vooral 'a lot of fun'! En dat is ook zo, iedereen geniet van dat feest.
Ook gisteravond (volle maan, dus het hoogtepunt van de feesten) was spectaculair. We zijn toen blijven hangen in de binnenstad, op een prachtig versierd plein, waarvandaan de parade vertrok. Tja, een optocht, zoals bij ons carnaval of het bloemencorso, maar alles fel verlicht en met kleurtjes en glitteringen, prachtige Thaise meisjes en vrouwtjes (verkozen via schoonheidswedstrijden vooraf).
Na zo'n twee uur waren alle wagens voorbij (het schijnt dat er vandaag nog ergens een maxi-parade is) en werden er weer volop van die ballonnen opgelaten. Waar je ook kijkt, overal aan de hemel zie je die lichtpuntjes, het is net of er in een klap duizenden sterren bijgekomen zijn! Natuurlijk hebben we er zelf ook een de lucht ingestuurd en we hebben hem nagekeken tot hij niet meer te zien was.
Wat ikzelf opvallend vind, is dat er met zulke grootse feesten toch zo'n rust blijft in de menigte, geen dronkemansgelal of vervelende toestanden, iedereen is gewoon gezellig bezig en helpt elkaar.
De foto's van dit feest hebben we weer in een nieuw submapje gezet: 'Loi Krathong'.

Rust- en fietsdag

De voorbereidingen voor het feest morgen zijn overal goed merkbaar. Vaak lijkt het al begonnen: zoals afgelopen nacht. Ons Je t'aime Guesthouse ligt dichtbij de Ping-River, en daar gebeurt het allemaal. De hele nacht hoorden we vuurwerk afgaan, een soort karaoke-gezang tot... heeel laat!
Dat vuurwerk is ook onvoorstelbaar: gewoon te koop bij een kraampje op de markt, een tafel vol heftige knallers. Er staat een klein bordje bij met zoals "gelieve niet te roken". Veel kinderen erom heen en dat midden tussen de groenten- en viskramen.
De hele stad is intussen versierd met lampionnen, palmtakken met bloemversiering, knipperende lichtjes enz. Ook de grote ballonnen gingen gisteravond en overdag vandaag al volop de lucht in. Met vuurwerk dat begint op enkele tientallen meters hoogte. Vaak hangt er een klein vliegtuigje aan. Het touwtje brandt door, tegelijkertijd wordt de "motor" van het vliegtuigje gestart en... het vliegt weg.
'T gaat ook wel eens mis, zagen we vanmorgen, dan vliegt de ballon in de fik en stort neer.
Els heeft vandaag een rustig dagje genomen, oftewel een rustdag. Ikzelf heb me in het drukke verkeer gestort. Nog voorzichtig op de fiets, maar toch. Flink stuk gefietst, onderweg uitkijkend naar een leuke plek in de natuur waar we eens een goede wandeling kunnen maken. Maar, Chiang Mai is groot. De stad houdt wel op bij de bergen maar daar is het weer te steil om te wandelen, dus nog geen wandelgebied gezien.
Op de fiets is toch wel een hele ervaring en was vooral bedoeld om weer te wennen aan het verkeer, want volgende week of zo wil ik toch een brommer huren. Overigens lijkt het verkeer chaotisch, maar men is wel hoffelijk. Voordringen, afsnijden enz. is er niet bij. Om half zes afgesproken in The Wall voor een Singhabier en daar waren we allebei weer.
Morgen dus eerst verhuizen naar het Awana Guesthouse en dan het feest bezoeken. Ik heb al 1 praalwagen gezien (in opbouw) voor de parade en dat belooft wat. Morgen dus weer - veel - foto's.

Wat Phrathat Doi Suthep Rajvoravihara

Ha, da's een mond vol he. Maar dat is waar we vandaag geweest zijn....
De dag verloopt altijd weer anders dan we denken. We hadden ons voorgenomen om nu echt eeens tot bij de rand van de bergen te geraken en daar te gaan wandelen. Eerste vraag natuurlijk: hoe komen we daar? Er zijn verschillende busstations in Chiang Mai, dus we kozen de meest logische uit, aan de noordkant. Vanuit ons guesthouse was dat een half uurtje stappen (dachten we)en daar zouden we wel een bus vinden. Nou, dat half uurtje werd bijna een uur, toen waren we er nog niet en kwam er een tuktuk langs, waarvan de chauffeur ons wist te vertellen dat er geen reguliere bussen naar de Zoo (want dat was het doel) rijden. Dus dan maar de tuktuk genomen naar de Zoo en we dachten van dat punt af wel wandelpaden te kunnen vinden. Niet dus. Er gaat slechts 1 weg omhoog, naar de tempel op het hoogste punt en dat zou betekenen 13 km wandelen over een steilomhooglopende asfaltweg, waar het verkeer aan je voorbijraast. Niet leuk dus. Plannen weer bijgesteld, een sawngthaew (kleine pickup truck met bankjes in de overdekte laadbak) genomen naar de tempel met het plan dan de terugweg te voet te doen. Haha, langs die weg aan de ene kant steile wanden omhoog, aan de andere kant wanden steil naar beneden! Met andere woorden: geen mogelijkheid om een flinke wandeling te maken daar! Ok, dan vandaag maar niet.
Omdat we toch boven waren, hebben we de tempel bezocht, met prachtige uitzichten over de stad diep beneden. Op de foto's vind je er niet veel van terug, want het was niet zo helder. Maar des te meer foto's zijn er van de Wat zelf, weer een prachtig complex. Volgens de legende werden er heilige relikwieen van Boeddha op de rug van een witte olifant geplaatst, die ze vervolgens naar Wat Phrathat droeg, waarna het arme beest van vermoeidheid dood is neergevallen op die plaats. Het huidige complex dateert uit de 16e eeuw, vanaf de parkeerplaats leidt een trap van 306 treden naar de tempel. Prachtig gedecoreerde gebouwen rondom een met goud belegde chedi, geflankeerd door vier met filigrain goudwerk ingelegde reuze-parasols. In de omringende 'kloostergangen' staat het leven van Boeddha afgebeeld op muurschilderingen.
Oeps, ik merk dat ik weer aan het doordraven ben over wat me iedere keer weer zo interesseert... En het fotoalbum raakt ook aardig gevuld, want Willem is er al net zo bezeten van als ik!
Verder kijken we erg uit naar zaterdag. Ten eerste omdat we dan onze intrek kunnen nemen in ons 'thuis' voor de komende zes weken of zo. Het is wel niet het 'huisje op de hei' geworden, waar we op gehoopt hadden, maar ik denk dat het Awana een prima alternatief zal zijn, echt een plek waar je op je gemak kunt zijn en toch de gezelligheid van de omringende steegjes bij de hand hebt.
Ten tweede omdat dit weekend het Loi Kratongh feest gevierd wordt (ja, Google maar effe en je weet er alles van!), als ik het goed begrepen heb is dit een feest om het einde van de regentijd te vieren. Het is ongelofelijk hoe de stad hierop wordt voorbereid, overal worden versieringen aangebracht, lampions gehangen, fakkels geplaatst, slingers en lappen en bloemen overal. Er schijnt een parade door de stad te komen (vergelijk met de carnavalwagens), er worden een soort lampionnen opgelaten en bananenblad-bootjes-met-lichtjes erin te water gelaten.
Hier laat ik het bij voor vandaag....
(Waarschuwing: zonnebril op als je de foto's bekijkt, zoveel geschitter en geblink kan niet goed zijn voor je ogen!!)

Dat droomhuisje maar zoeken en zoeken......

Gisteren dus flink gezocht naar een ander guesthouse. BlueHouse vonden we wat te duur, waren een beetje uitgekeken daar en Tim en Tony, die amerikaanse eigenaars waren we ook zat, temeer daar hij niet bereid was ook maar enige korting te geven voor een long stay. We zochten iets net buiten het drukke centrum en uiteindelijk wat gevonden: Je t'aime Guesthouse. Of het was door de idyllische naam, of het franse tintje daaraan, of het parkachtige met leuke bungalows versierde terrein, ik weet het niet, maar we zijn er vanmorgen heengegaan.
Nu heeft het vannacht tropisch geregend hier, overal plassen, modderig, maar wel drukkend warm. Daar aangekomen geen hartelijke thaise ontvangst, zelfs geen frans acceuil, maar een thai vrouw die niet veel aandacht had. De bungalow zat vol mieren, het toilet was niet schoon, zelfs geen stopcontacten voor de batterijlader, een ware deceptie en nog ver lopen van de stad ook.
En hoe gaat dat dan: al lopend zeiden we elkaar: "ja, het is overal wel wat", "die badkamer is ook niet veel", "het is wel ver lopen naar de stad" enz. enz. tot we aangekomen waren op het beslissingsmoment "blijven we daar of zoeken we iets anders?" En we waren het snel eens: wegwezen!
Dus vandaag weer gezoch, beseffend dat we niet voor een dubbeltje op de eerste rang kunnen zitten. Na verscheidene pogingen zijn we aangekomen in het AwanaHouse, met een nederlandse eigenaar. Zag er heel mooi uit, alles goed verzorgd, rustige wijk, die eigenaar heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Beoordeel zelf op www.awanahouse.com Wel wat duurder, maar nog alleszins een redelijke prijs, met zwembad, internet, grote kamers, goed ingericht. Alle vertrouwen in de zaak, dus hebben we maar gelijk gereserveerd tot 02/01/08. Zaterdag kunnen we er terecht. Gekozen voor een periode tot januari ivm de drukte van de decembermaand.
Dus een dagje met veel slenteren, van het ene guesthouse naar het andere, vermoeiend maar we hebben uiteindelijk een goede stek gevonden. De fotos komen later wel.

zebrapaden....

Zondag schreef ik iets over de onbegrijpelijkheid van de zebrapaden.... Toeval (of niet?), gisteren was ik een boek aan het lezen van Arundhati Roy: "De God van Kleine Dingen". Et voila, het raadsel opgelost! Ik citeer even: "... Ook geloofden ze dat de regering hun begrafenis zou betalen als ze werden doodgereden op een zebrapad. Ze verkeerden in de stellige overtuiging dat zebrapaden daarvoor bedoeld waren....." Hahaha, dit speelde zich wel af in India, maar het zal hier hetzelfde zijn, denk ik! Dus van nu af aan steken we netjes over op zebrapaden, met in het achterhoofd 'denk aan de begrafeniskosten'.
Alle darmen zijn gelukkig weer in orde, dus we zijn weer aktief geweest vandaag.
Vanmiddag maakten we een echte tropische regenbui mee, het valt dan even met bakken uit de hemel, ongeveer een kwartier tot een half uur, daarna komt de zon weer door en gaat het leven op straat weer gewoon verder. Wij waren juist terug in ons guesthouse, dus hebben vanaf ons balkon het natuurgeweld in ogenschouw staan nemen.
We hebben vandaag nog een paar mooie tot supermooie guesthouses gezien, voor ook heel gezellige prijsjes op maandbasis. Nu kunnen we helemaal geen beslissing meer nemen, bij de een is dit een voordeel, bij de ander dat, wat een probleem! Bij Tim en Tony (onze huidige gastheren) kunnen we tot het weekend blijven, maar ze zijn ook niet bereid tot maandprijsjes, dus dan zijn we er weg he! (Weliswaar met een beetje pijn in het hart, want het is er wel errug leuk!!)
Kijk eens wat we tegenkwamen in de Bangkok Post (zie eerste foto...), die Willem toch (voor de niet-ingewijden: Willem's achternaam is Boon). Verder een voorbeeldje van de vele prachtige bloemen die we nu steeds meer tegenkomen, we zitten echt in het goede seizoen, zo na de regentijd is alles op z'n mooist!
In ons foto-album vind je verder een aantal foto's van de zondagavondmarkt, een hele belevenis met veel kunstwerkjes, handenarbeid, muziekinstrumenten, en natuurlijk kleding, kruiden, groenten, enz. En natuurlijk foto's van de vele Wat's die we tijdens onze tochten bezoeken, het blijft mooi en er zijn steeds weer nieuwe dingen aan te ontdekken.

Huizenjacht (vervolg )

Deze dag hebben we ook weer benut voor de zoektocht naar een leuk huisje. We zouden een taxi nemen naar Sai San, zo'n 20 Km buiten Chiang Mai. Is niet eenvoudig hoor, de eerste de beste taxichauffeur moest lang nadenken en het ritje zou 400 Baht kosten. Moet goedkoper kunnen, zo dachten wij. Nou, de een na de andere taxi en tuktuk stopte, maar goed uiteindelijk (wel een half uur later) hadden we iemand die ons nog veel te duur naar Sai San zou brengen voor 120 Baht. Maar goed, was toch wel een een klein halfuur rijden in die tuktuk met zijn soms halsbrekende touren in het drukke verkeer. In Sai San eerst wat gewandeld door een 'betere' wijk, mooie, grote huizen, de rijstvelden, de bijzondere bomen, de prachtigste bloemen, maar warm, warm. En mijn lichamelijke conditie was zeker niet optimaal te noemen: toch een darmstoornis opgelopen, waarschijn van te koud drinken, teveel ijsblokjes in de drankjes, dus de dag verliep tamelijk moeizaam voor mij, maar Els sleepte me er wel doorheen. Geen huurhuis gevonden, geen huizen bezichtigd en maar weer bijtijds terug. Deze keer met de minibus: 12 Bath per persoon! (Hadden we kunnen weten, maar waar vind je die busjes?)
's Middags dus maar erg rustig gedaan in het guesthouse en nu gaat het al weer een stuk beter.
Vanavond nog gesproken met een nederlandse man die hier een leuk cafe/restaurant heeft "The Wall" met veel Pink Floyd muziek, heel sympa, maar ook hij vertelde dat het wel moeilijk zal zijn een huisje te huren voor een week of 6. Maar had wel aardige tips, maar die hoor je morgen ofzo wel weer.
Vandaag geen photos toegevoegd, komen later.

Huizenjacht!

Ja, gisteren liet ik het even afweten, ik had het helemaal gehad na onze 'stadswandeling'. Zo'n wandeling door een stad hier is helemaal anders dan bijvoorbeeld een toertje door Antwerpen. Niet alleen door de warmte, maar ook zijn er weinig mogelijkheden voor voetgangers om veilig te wandelen. De stoepen staan vol met eetkraampjes, stalletjes met vanalles en nog wat, een stoel, een brommer, gaten in het wegdek, enz. Dus moet je regelmatig slalommen en van de stoep afhopsen om verder te kunnen, maar dat is dan weer levensgevaarlijk vanwege het verkeer. Ook het oversteken van een wat bredere straat vergt heel wat moed, behendigheid en wat schietgebedjes, want soms zijn er wel zebrapaden, maar waarom liggen die dingen er eigenlijk?? Niemand die daarvoor stopt hoor! Meestal is de beste manier om te proberen een kruispunt te vinden met stoplichten, dan opletten wanneer de lichten voor de auto's op rood springen, dan achtentachtig keer om je heen kijken, vlug de eerste helft van de straat oversteken, daar nog eens je lamlendig schrikken omdat er toch nog wel wat verkeer uit een aangrenzende straat de hoek omscheurt of er gewoon iemand door rood rijdt!
Maar tot nu toe verloopt het veilig, we bewijzen dan ook regelmatig eer aan Boeddha, misschien dat dat wat helpt??? Zoals Willem gisteren al schreef, staan er nogal wat festiviteiten op het programma de komende weken, sommige daarvan hebben al te maken met Nieuwjaar, dat hier op verschillende dagen gevierd wordt. Als je dan eens aan iemand vraagt wat de betekenis is van een bepaald feest of bepaalde ceremonie, dan krijg je meestal het standaard antwoord: 'just for luck'!, met een grote glimlach erbij... Schiet ook niet op natuurlijk, haha. Maar volgend weekend (de 24e) is er een feest in het hele land, om het einde van de regentijd te vieren (sorry, ben even de naam vergeten), dan worden er op de rivieren 'bootjes' te water gelaten van bananenbladeren met daarop kleine kaarsjes. En bovendien gaan er een soort 'ballonnen' de lucht in, van papier, met een brandertje eronder, waardoor ze enorm hoog stijgen. We hebben er al een aantal zien gaan, en het was een prachtig gezicht.
Dan de titel van vandaag: huizenjacht.... Ja, we proberen nog altijd om iets te vinden waar we een beetje 'eigen stek' van kunnen maken, een huisje, of een apartementje of zoiets. Maar het valt niet mee. Kamers genoeg te huur, maar een eigen keuken, dat kennen ze hier eigenlijk niet zo. We hebben nu een aantal telefoonnummers opgeschreven en gaan morgenochtend met de hulp van een Thais sprekende dame in ons guesthouse wat rondbellen. Maar deze zoektocht bracht ons weer in een heel ander gedeelte van Chiang Mai, in de buurt van de universiteit, dichter bij de bergen ook.
Overigens verblijven we nu ook in een heel leuk guesthouse, CM Blue House genaamd, met een vrij ruime kamer met fan, en een binnentuin om te relaxen. Hier kun je ook zelf koffie, thee, of iets fris pakken uit de ijskast en desgewenst 's morgens ook ontbijten (zie foto).
Sonja, speciaal voor jullie een foto erbij van een soort plaatselijke fanfare!

Even in 't kort

Voor onze trouwe lezers even een kort berichtje. Want we hebben vandaag een tour gemaakt door Chiang Mai, te voet. Warm, redelijk ver, leuke dingen gezien, maar vermoeiend..... Els is vast gaan douchen en ik tracht nog even een kort berichtje te plaatsen.
Het was een uitgestippelde tocht langs vele bezienswaardigheden, de Wats, de markten enz. De markt was prachtig, met name de bloemenmarkt waar al die kleine kunstwerkjes worden gemaakt waarmee de Boeddhas worden behangen: zie de foto's. Je weet dat je de foto's kunt uitvergroten door er op de klikken?
De Wats, de boeddhistische tempels waar veel bedrijvigheid was. Bv. de jonge monniken die baden voor de gezondheid van de Koning. Een andere Wat waar voorbereidingen werden getroffen voor een ceremonie morgen en alles werd versierd met bloemen, sjerpen, planten enz. Heel mooi.
Er staat ons overigens nogal wat te wachten volgende week. Ballonnen oplaten met een 'kaarsje' erin, wat geluk zou moeten brengen in het nieuwe jaar, maar daar hoor je later wel over.

Van Bangkok naar Chiang Mai

Gisteren, donderdag, zijn we uit Bkk vertrokken en op de Northern Bus Terminal een "governmental bus" genomen naar Chiang Mai, zo'n 800 Km naar het noorden. We hadden gekozen voor de nachtbus, dus vertrek om 19:00 uur. Dus hadden we de hele donderdag nog om iets te bezoeken in Bkk. En ze hebben gekozen voor The National Thai Museum, niet erg ver van ons hotel. Een gigantisch complex met allerlei gebouwen en allerlei collecties. We hebben o.a. the historical paviljon bezocht, over het ontstaan van het huidige Thailand. Was ook een bewogen periode van oorlogen, opbloei en neergang. Ook veel overeenkomsten met ons Europa. Wij kennen de inname van Den Briel door de watergeuzen. Hier in Thailand werden ook steden ingenomen, maar met behulp van een grote olifant die de hele stadspoort uit de muur drukte. Wij hadden Karel de Grote, hier ook een Rama of zoiets "the Great". Veel maquettes maakten er en boeiend verhaal van.
Een ander paviljoen ging over boeddhas in alle soorten en stijlen, die waren opgegraven of vernield in oorlogen. Een prachtige kop toch, op de bijgaande foto?Tenslotte kwamen we in een grote hal met de wagens waarmee de urn van de koninklijke familie werd (en wordt) vervoerd. Een foto is bijgevoegd. Indrukwekkende gevaartes met veel bladgoud en hele fijn houtsnijwerk.
Dus worden we nu geacht de historie van Thailand beter te kunnen begrijpen!
Tenslotte nog een laatste maaltijd gebruikt in het hotel en toen met de taxi naar de bus terminal. We waren vroeg gegaan; in het drukke verker van Bkk moet je er de tijd wel voor nemen, maar alles ging goed en wij konden onwe ticket op ons gemak kopen, het perron opzoeken enz. Het is werkelijk enorm, die terminal: meer dan 130 perrons voor de bussen; in de hal ook tientallen loketten voor de verschillende busdiensten, wachtruimten, een KFC, bank, thai restaurants, kiosken. En overal grote flatscreens met nieuws, films enz.
En terwijl wij daar in onze stoelen het gewirwar van al die mensen zaten te bekijken, stopten de programma's op de TVs en werd het volkslied ten gehore gebracht: plotseling ging iederen staan vanuit de stoelen, de lopende mensen stopten met lopen, iedereen maar dan ook iedereen stopte even met zijn bezigheden en stond in de houding voor het volkslied! Heel indrukwekkend, honderden mensen die eensgezind zijn eer betuigde aan de koning.
Goed, om 8 uur de bus, een luxe bus met prima beenruimte, koud water, een doosje met een broodje, koekjes, koffie, suiker etc. En een schoon kussentje en een schoon deken in plastic. En dat hadden we nodig. Zo warm het was buiten, zo koud was het in de bus met zijn airco. Halverwege een sanitaire stop, maar verder: karren maar. En vanmorgen om 06h30 aankomst op de busterminal van Chiang Mai.
We hadden nog half verwacht dat men ons van het gereserveerde guesthouse op zouden komen halen, maar helaas. Hadden we niet kunnen afspreken per email.
Hoewel wat geslapen in de bus, toch Chiang Mai wat verkend: prachtig weer, warm en wij vermoeid van de nachtbus, dus veel hebben we niet gedaan. Maar het is leuk hier, de natuur mooi, niet zo'n erg grote wereldstad, een prima verblijf met schitterende uitstapmogelijkheden.

Bangkok-ditjes en datjes

Vandaag de jacht op een nieuwe koffer! Eindelijk een keuze kunnen maken, en dan begint het spel he, het afdingen. En al zeg ik het zelf, ik word er al behoorlijk goed in! Het werd nog even spannend, want ik had m'n uiterste bod gedaan, dat echt wel een stuk lager lag dan de vraagprijs. De verkoper ging natuurlijk niet akkoord, dus wij de winkel uit, met (letterlijk) het zweet in de handen: want stel dat hij er niet op terugkomt, dan kunnen we weer opnieuw gaan zoeken! Maar .... goed gegokt, hij kwam ons toch achterna en gaf mokkend toe, haha. Het moeilijkste is nog om je achteraf niet schuldig te voelen, vooral als de verkoper diep treurig achterblijft!
De ochtend was dus al behoorlijk heftig geweest, dus eerst maar eens een lekker hapje gaan eten, voor Willem z'n eerste curry (waar hij het natuurlijk nog warmer van kreeg) en voor mij een salade.
Voor in de namiddag hadden we een ontdekkingstocht langs de rivier gepland, maar toch maar eerst een siesta gehouden. Daarna dan toch richting rivier. Het eerste stuk was een soort smalle wandelbouvelard, dus dat was gemakkelijk. Maar dan hield dat op en zijn we door de wijkjes gaan zwerven. Wat een tegenstellingen daar! Het eerste stukje kwamen we langs luxe hotels en zeer luxe woonblokken (compleet met een eigen beveiliging bij de poort), maar in de wijkjes daarna pure armoede. Krotjes, wat golfplaten hier en daar, bijna niet als 'huis' te bestempelen. Maar iedereen even blijmoedig! En geen bedelende kindertjes aan je broek, of andere opdringerigheid. De mensen groeten je vriendelijk en laten je verder met rust.

Wat we tijdens onze vorige reis al geleerd hadden, is hoe we opdringere tuk-tuk- of taxi-drivers moeten afschudden. Ze beginnen altijd met te vragen waar je vandaan komt, waar je naar toe wilt, en zonder uitzondering weten ze te vertellen dat datgenen wat je wilt bezoeken 'nu gesloten' is, maar ze 'willen je gerust later erheen brengen, en eerst ergens anders langs gaan' . In de praktijk komt het er dan op neer dat je afgezet wordt bij een kledingwinkel, of een juwelier, of iets dergelijks, waar de chauffeur dan een provisie krijgt. Ha, we trappen er niet meer in!
Dus toen we het armoedige wijkje verlieten en weer een mannetje ons aanschoot om te vertellen dat we echt naar de 'Big Boeddha' moesten gaan kijken, die zich dichtbij zou bevinden, waren we al weer erg argwanend. Maar kijk aan, het was nu eens waar, en we hadden die grote jongen nog niet gezien de vorige keer. Nu, groot is hij zeker (15, 20 meter? Had ik na moeten kijken natuurlijk), maar mooi, nou nee, niet echt. Een beetje plat, en verder zo'n standaard hoofd. Maar in het avondzonnetje stond hij wel echt te stralen!
Vanavond weer errug lekker gegeten, en morgen is een reisdag, dan zullen we dus een dagje overslaan met het schrijven hier. Tegen het eind van de middag gaan we naar het busstation, waar we een nachtbus hopen te vinden die ons naar Chiang-Mai zal brengen (een rit van een uur of 12, 13).
Dus... tot vrijdag, op z'n vroegst!

Even acclimatiseren...

De tweede dag in Bangkok. Best wel wennen aan de warmte. Vanmorgen om 08h00 was het nog aangenaam koel, maar een paar uur later, pfffff. Maar niet geklaagd, daarom zijn we toch hier?
Vanmorgen zouden we naar een kofferwinkel gaan, die ik gister had ontdekt, want het handvat van de koffer van Els was gesneuveld. In die winkel zouden ze hem ook kunnen repareren. Wij zoeken naar die winkel, via de Khao San Road, de touristenstraat zeg maar, en de Phravthit Road enz. maar niets kunnen terugvinden. Maar niettemin een leuke wandeling, de geuren op straat, het ene moment een rioollucht, de volgende seconde weer een heerlijke etenslucht of andere onbestemde heerlijke geuren. De Khao San Road is een soort kermis: heel veel gusthouses, hotels en nog veel meer resto's (uit bijna elk denkbare uithoek van de wereld) en niet te vergeten de 'souvenirs', rommel die je als tourist mee zou moeten nemen. Maar wel leuk om daar door te lopen. Van tijd tot tijd een pauze nemen om het vochtgehalte weer op peil te brengen is eveneens hard nodig. Eind van de ochtend maar teruggegaan naar het hotel en daar wat gegeten en daarna had ik een ingeving die het rechtvaardigde om nog een poging te ondernemen die kofferwinkel te vinden. En..... inderdaad gevonden. Maar viel bij nader inzien toch tegen en hebben dus geen zaken gedaan. Jammer.
Door de warmte maar geen andere winkels opgezocht, maar terug naar het hotel om om te kleden en daarna te gaan zwemmen bij het hotel. En dat gaf de broodnodige verkoeling. Overigens was er niet eens zoveel zon, maar desondanks toch een graadje of 30. Het zwembad ligt achter het hotel en daarna is er de Chao Praya River, de grote rivier die door Bangkok loopt, met ook al druk scheepvaartverkeer, niet in het minst de luidruchtige longtails.
Onder het motto van "we kunnen nog lang genoeg thai eten" hebben we vanavond gekozen voor een indiaas restaurant tot groot genoegen van Els. Nou, prima gegeten, nog een lekkere espresso (nee, geen Starbuck deze keer) gedronken en nu dus het verhaal van deze dag. Ook wat langer, want weet dat we gisteravond afgebrand waren na de reis. Dus vroeg naar bed en vanmorgen weer goed (ikzelf) en redelijk (Els) uitgerust.

we zijn er!

Hallo allemaal,

Even een kort berichtje om te melden dat we goed zijn aangekomen. Vanmorgen om kwart over zeven (plaatselijke tijd) zijn we geland in Bangkok, na toch wel een lange reis! Maar alles is prima verlopen, en het slaapgebrek zullen we de komende nachten) wel inhalen. Het New Siam II hotel is geen grote luxe, maar toch een slagje luxeuzer dan de meeste guesthouses hier in de omgeving. Vandaag dus niet veel meer gedaan dan wat uitgepakt, het eerste noedelsoepje gegeten, dan toch maar even op bed gaan liggen en ... pafff.. weg was ik. Willem niet hoor, die was 'flink' en ging eerst naar de kapper, waar hij zo ongeveer tijdens het knippen in slaap viel, haha.
Oh ja, zaterdag nog even Parijs gedaan dus, we kwamen op exact hetzelfde tijdstip aan op het Gare du Nord, dat was leuk. Nog wat rondgezworven en op echte Parijse terrasjes gezeten natuurlijk.
Ik laat het hier even bij, tot de volgende en groeten van Willem!

Daar gaan we dan!

Ha, je hebt ons blog gevonden!
Vanaf onze aankomst in Bangkok (nu ja, iets later..) zullen we proberen regelmatig verslag uit te brengen.
Veel leesplezier!