Vandaag de jacht op een nieuwe koffer! Eindelijk een keuze kunnen maken, en dan begint het spel he, het afdingen. En al zeg ik het zelf, ik word er al behoorlijk goed in! Het werd nog even spannend, want ik had m'n uiterste bod gedaan, dat echt wel een stuk lager lag dan de vraagprijs. De verkoper ging natuurlijk niet akkoord, dus wij de winkel uit, met (letterlijk) het zweet in de handen: want stel dat hij er niet op terugkomt, dan kunnen we weer opnieuw gaan zoeken! Maar .... goed gegokt, hij kwam ons toch achterna en gaf mokkend toe, haha. Het moeilijkste is nog om je achteraf niet schuldig te voelen, vooral als de verkoper diep treurig achterblijft!
De ochtend was dus al behoorlijk heftig geweest, dus eerst maar eens een lekker hapje gaan eten, voor Willem z'n eerste curry (waar hij het natuurlijk nog warmer van kreeg) en voor mij een salade.
Voor in de namiddag hadden we een ontdekkingstocht langs de rivier gepland, maar toch maar eerst een siesta gehouden. Daarna dan toch richting rivier. Het eerste stuk was een soort smalle wandelbouvelard, dus dat was gemakkelijk. Maar dan hield dat op en zijn we door de wijkjes gaan zwerven. Wat een tegenstellingen daar! Het eerste stukje kwamen we langs luxe hotels en zeer luxe woonblokken (compleet met een eigen beveiliging bij de poort), maar in de wijkjes daarna pure armoede. Krotjes, wat golfplaten hier en daar, bijna niet als 'huis' te bestempelen. Maar iedereen even blijmoedig! En geen bedelende kindertjes aan je broek, of andere opdringerigheid. De mensen groeten je vriendelijk en laten je verder met rust.
Wat we tijdens onze vorige reis al geleerd hadden, is hoe we opdringere tuk-tuk- of taxi-drivers moeten afschudden. Ze beginnen altijd met te vragen waar je vandaan komt, waar je naar toe wilt, en zonder uitzondering weten ze te vertellen dat datgenen wat je wilt bezoeken 'nu gesloten' is, maar ze 'willen je gerust later erheen brengen, en eerst ergens anders langs gaan' . In de praktijk komt het er dan op neer dat je afgezet wordt bij een kledingwinkel, of een juwelier, of iets dergelijks, waar de chauffeur dan een provisie krijgt. Ha, we trappen er niet meer in!
Dus toen we het armoedige wijkje verlieten en weer een mannetje ons aanschoot om te vertellen dat we echt naar de 'Big Boeddha' moesten gaan kijken, die zich dichtbij zou bevinden, waren we al weer erg argwanend. Maar kijk aan, het was nu eens waar, en we hadden die grote jongen nog niet gezien de vorige keer. Nu, groot is hij zeker (15, 20 meter? Had ik na moeten kijken natuurlijk), maar mooi, nou nee, niet echt. Een beetje plat, en verder zo'n standaard hoofd. Maar in het avondzonnetje stond hij wel echt te stralen!
Vanavond weer errug lekker gegeten, en morgen is een reisdag, dan zullen we dus een dagje overslaan met het schrijven hier. Tegen het eind van de middag gaan we naar het busstation, waar we een nachtbus hopen te vinden die ons naar Chiang-Mai zal brengen (een rit van een uur of 12, 13).
Dus... tot vrijdag, op z'n vroegst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten