Thuis!

Hier zit ik dan, weer vertrouwd achter m´n eigen computer in m´n eigen huisje. Toch wel weer heel fijn om thuis te zijn, ook al hebben we drie fantastische maanden gehad.
Willem blijft nog twee dagen in Parijs, voordat hij doorreist naar huis.
Zondagmorgen om 9 uur (dat was 3 uur in de morgen Europese tijd) werden we door een taxi bij ons hotel in Bangkok opgepikt en naar de luchthaven gebracht. Vooraf hadden we ons nog even de luxe gegund van een heerlijk ontbijtbuffet, zodat we er even tegen konden.
Precies op tijd vertrok het vliegtuig richting Bahrein, een vlucht van ongeveer 7 uur. Gulf Air is een prima maatschappij, het enige nadeel is dat ze nogal eens de vluchtschema´s wijzigen. Dat was nu ook gebeurd, we hadden op voorhand al te horen gekregen dat we in Bahrein maar liefst tien uur op de aansluiting moesten wachten. We hadden er niet veel hoop op dat we uit de transitzone zouden weg mogen, maar toch maar eens even gaan vragen. We werden doorverwezen naar een balie waar al een flinke rij stond aan te schuiven, maar we hadden geen flauw idee wat ons te wachten stond. Na een uur aanschuiven kregen we een papiertje in de handen gedrukt, uitleg werd er niet gegeven, alleen een doorverwijzing naar Immigratie. Alle passagiers die ook door naar Parijs moesten, liepen met grote vraagtekens op hun gezicht rond. We waren dan ook aangenaam verrast toen bleek dat ze voor iedereen een visum, een hotelkamer en een gratis diner hadden geregeld! Na nog een half uurtje wachten kwamen er een aantal minibusjes die ons naar het hotel brachten.
Dat was wel een vreemde ervaring, daar reden we ineens door Bahrein, een piepklein Golfstaatje, waar we eigenlijk niets vanaf wisten. Alhoewel er overal grote foto´s hingen met enthousiaste kreten dat Bahrein zo´n fantastische stad is om te wonen of vakantie te houden, vonden we er niet veel moois aan. Wat we gezien hebben was allemaal hoogbouw, met als uitschieters een paar enorm hoge flatgebouwen met een speciale vorm (beetje banaan-achtig). (Ook toen we later een rondje door de straten bij het hotel maakten, vonden we het bar ongezellig daar. Het hotel was sjiek, in koloniale stijl gemeubileerd, met een reusachtige badkamer en... gelukkig een goed bed, waar ik toch nog een paar uurtjes heb kunnen slapen.
Om half twaalf ´s avonds werden we weer opgehaald door de minibusjes, terug naar de luchthaven en daar ... weer wachten, zucht. Het vliegtuig zou om half twee vertrekken, dat werd bijna een uur later omdat juist bekend was geworden dat er in Parijs op de luchthaven gestaakt werd! Het was dus even onzeker of we wel in Parijs konden landen. Maar gelukkig kwam het allemaal goed en de vlucht verliep zo vlot dat we toch om 7 uur ´s morgens op het vliegveld Charles de Gaulle landden.
Daar hebben we samen nog even koffie gedronken en toen was het tijd om afscheid te nemen, Willem vertrok naar zijn hotel en ik met de taxi naar de Eurolinesbus. Daar was ik al om negen uur en moest dus .... wachten... tot half twaalf. En kkkkkoud dat het daar was, brrrrrr! Het kantoor van de Eurolines ligt in een soort parkeergarage, het tochtte er, er was nergens verwarming, zelfs geen cafétje of restaurant, alleen een soort snackbar die af en toe even openging. Een echte anticlimax dus!
De bus vertrok keurig op tijd en had nergens vertraging tot.... vlak voor Antwerpen, waar we ongeveer een uur vaststonden in een enorme file.
Eind goed, al goed: in Antwerpen stonden Lon en de kleine Jesse me op te wachten en na een heerlijk maaltje in Hoboken stapte ik om half negen m´n eigen huisje weer binnen, wat een feest!

Dit is dan mijn laatste verhaaltje in dit blok, ik vond het heel leuk om op deze manier onze ervaringen vast te leggen. Uit jullie reacties bleek dit ook wel in goede aarde te vallen, bedankt allemaal!

Laatste dag in Bangkok.

Morgenochtend vertrekken we uit Bangkok naar de Suvarnaphumi Airport en voorts richting Europa. Dus vandaag hebben we het maar rustig aan gedaan. Wat geslenterd en gewinkeld op de Khoasan Road, terrasje gepikt en voor verdere activiteiten was het te warm. Ook vanmiddag: beetje lezen, ommetje gemaakt en vanavond vast de koffers gepakt voorzover mogelijk. Niets spannends dus.
Maar ook afscheid genomen van ons heerlijke Thailand. Want dat is het met de vriendelijke mensen, de mooie natuur, de warmte, en gewoon het dagelijks leven hier op straat waar we volop van genoten hebben. De mensen niet opdringerig ("hello, where you go" is de standaardvraag van de tuk-tuk drivers, maar dat kan je niet opdringerig noemen)

We hebben dit blog gemaakt om familie en vrienden op de hoogte te houden, maar ook voor ons zelf, want 3 maanden is lang, en we weten ook zelf nog nauwelijks de details van bv. november. We willen ook de schrijvers en schrijfsters in ons gastenboek hartelijk bedanken voor de reacties, voor ons erg leuk om zo kontakt te hebben met ons thuisfront. Deze laatste alinea mede namens Els natuurlijk.

Als we weer thuis zijn nog een allerlaatst bericht over de reis etc. en dan hopen we jullie weer gauw te zien!

Reisperikelen

Gisteren zijn we om een uur of half elf uit ons guesthouse op Koh Samui vertrokken. Eerst de bus genomen naar Nathon, daar twee uur gewacht op de volgende bus, die ons op de ferry en vervolgens naar het treinstation in Suratthani zou brengen. Dat was wel heel comfortabel, alle bagage (en het is inmiddels nogal wat) in de bus, dus zelf niet moeten sleuren boot op, boot af. Het was een grote ferry en de zee was rustig, dus we hebben heel relaxed anderhalf uur op het bovendek gezeten en rondgelopen en afscheid genomen van Koh Samui.
Eenmaal weer aan wal bleek de busrit naar Suratthani nog een heel eind te zijn, maar gelukkig waren we toch nog op tijd voor de nachttrein naar Bangkok, die om kwart na zes zou vertrekken.
Tja, zo'n slaaptrein, da's een aparte ervaring hoor. We hadden twee bovenbedden geboekt, omdat de onderbedden al uitverkocht waren. Om 19.00 (!) kwam er een stewart die met een paar handgrepen de stoelen omvormde tot de onderbedden en direct erachteraan met nog een paar handgrepen de bovenbedden. Matrasjes erop, kussens erop, propere lakens, gordijntjes ervoor en... klaar waren de bedden. Maar daar stonden we dan, we waren wel verplicht om om zeven uur al in onze bedden te kruipen, want je hebt gewoon geen zitplaatsen meer! Haha, en probeer maar eens te slapen, alles piept en kraakt en buldert, die treinen zijn ook de jongste niet meer en als ze na een stop weer optrekken krijg je zo'n schok dat je er haast een whip-lash aan overhoudt! Maar uiteindelijk toch nog een paar uur geslapen en om 6 uur vanmorgen stonden we aan het station in Bangkok, waar we al snel een tuk-tuk versierd hadden (buiten de rijen wachtenden om, haha, we worden er goed in), zodat we om half zeven in ons guesthouse New Siam II aankwamen. Hetzelfde guesthouse als op de heenreis. Natuurlijk was de kamer nog niet klaar, dus... weer wachten, maar om 9 uur konden we dan toch een douche pakken, zalig!
Het is maar goed dat we hier weer twee nachten kunnen bijkomen, want deze 'bijna 24 uur' is nog niets vergeleken met onze terugreis naar Europa. Dat wordt errug lang dit keer, omdat we bij een tussenstop in Bahrein maar liefst 10 uur moeten wachten op de aansluiting. Dus heb ik eens zitten rekenen, van hotel in Bangkok tot aan de busstop in Antwerpen zal het voor mij bijna 45 uur zijn dat ik onderweg ben. En dan zeggen dat ze het allemaal zelf gewild hebben!!

Oudejaarsavond ????

Jaja, vandaag is het weer oudejaarsdag hier. Maar dan voor de chinese jaartelling. We merkten het door het vuurwerk wat vanmorgen al begon te knallen, maar welk jaar het wordt in de chinese jaartelling kon men ons niet vertellen, wel dat het het jaar van de rat gaat worden.... Verwarrend hoor, wij leven in 2008, de thai in 2551 (tot 13/04) en nu ook nog de chinezen met weer iets anders.
Vanmorgen lekker een eind gelopen; vanaf de kust naar het binnenland, de bergen. De kust is dan "druk", maar de wegen binnenland in zijn heerlijk rustig, de natuur prachtig. Soms staan er wat golfplaten krotjes, ook de gewonen thai huizen, maar aan het eind vonden we huizen voor de happy few: prachtige, ommuurde, grote huizen met een zwembad, garages, carports etc. in de schitterend aangelegde tuin. Zo tegen de bergen aan en tussen de palmen: sprookjesachtig!
Vanmiddag een laatste gang naar het strand gemaakt en ook maar even naar ons zwembad bij het guesthouse want morgenochtend is het inpakken en vertrekken naar Bangkok. Dus morgen geen nieuw bericht, we zitten en/of liggen dan in de espress-nachttrein, die er zo'n 11 uur over doet! Ja, de laatste dagen zijn echt aangebroken.

Laatste daagjes...

Tja, veel spannends valt er nu niet meer te vertellen hoor. Het spannendste dat ik vandaag heb gedaan was m'n ticket reserveren voor de Eurolines-bus van Parijs naar Antwerpen. En da's gelukt! Vanmorgen hebben we al de terugvlucht Bangkok-Parijs laten bevestigen door een van de reisbureautjes hier (waarom kan zoiets eigenlijk niet per email, da's toch ouderwets??). Dus je ziet, we zijn toch al aardig bezig met 'naar-huis-gaan'.
Dan nog een paar uurtjes aan het strand doorgebracht, wat gelezen, wat gezwommen, altijd aangenaam, hoewel het weer op het moment niet zo mooi is, veel wolken en gisteren nog een flinke stortregenbui.

De Koh Wau Ta Lap bekliming

Nog even iets over de beklimming van de 'berg' op dit Angthon-eiland.
Als je aankomt op dit eiland is er een strand, een groot grasveld met een handjevol huizen en de palmen. De verwijzing naar het pad staat goed aangegeven en lijkt uitnodigend om de tocht te beginnen: brede treden voeren naar boven. Maar al heel snel werd het moeilijker en moeilijker, maar na 150 meter werd er een eerste uitzichtpunt bereikt wat al goed de moeite loonde. Totaal is het 'pad' zo'n 500 meter.
Het tweede gedeelte kon je geen pad meer noemen. Er hing een dik touw langs het denkbeeldige pad en je moest van steen tot steen je eigen weg zoeken, waarbij het touw een leidraad en houvast vormde.
Onderweg steeds meer mensen die het af lieten weten, maar ik ben toch maar doorgegaan. De laatste 100 meter was slechts voor de doorzetters: kale, steile rotsen alsof ik met het echte alpinisme bezig was. Maar als je dan toch boven bent aangekomen, geheel doorweekt van het zweet, is het uitzicht werkelijk fantastisch.
Voordeel was ook wel dat er slechts 2 mensen boven waren: alle anderen hadden het opgegeven. Nadat ik wat uitgerust was en foto's gemaakt had moest ik toch weer naar beneden. De foto's geven een beetje idee hoe het 'pad' eruit zag.
De weg terug ging toch iets gemakkelijker: als Tarzan slingerde ik van tak tot tak en touw. Een leuk voorval onderweg was een groep Taise meiden. Ze zijn niet op de top geweest, maar hadden mij daar gezien. Belangstellend vroegen ze hoe oud ik was en ze wilden met me op de foto! Een 'papa' die deze klim heeft volbracht was toch wel heel wat. En dat vond ik zelf eigenlijk ook wel.
Nu, de volgende dag, voel ik nog mijn benen, maar dat heb ik er graag over gehad.

Het Angthon National Marine Park

Vandaag hebben we de boottocht gemaakt waar ik eerder al iets van vertelde, naar het Angthon National Marine Park. Een geweldige dag!
Om acht uur werden we door een minibusje opgepikt, dat ons naar de pier van Nathon bracht, waar we op een vrij grote boot met drie dekken werden ingescheept. Er stond al een ontbijt voor ons klaar. Dan hebben we zo'n anderhalf uur gevaren over een zeer rustige zee naar de eilandengroep die de bestemming van de deze dag was. Het 'Park' bestaat uit 42 eilandjes, waarvan we er twee (!) gingen bezoeken. De meeste van die eilandjes zijn erg klein, bestaan vaak niet uit niet meer dan een rots die recht uit zee komt en de rots is bedekt met tropisch woud. Strandjes zijn er maar bij een paar. Het eerste eiland waar we aanlegden was Koh Wau Ta Lap, het grootste eiland van de hele groep en met een beklimbare rots. Daarvoor was dit eiland ook uitgekozen, want degenen die de moed hadden om de klim naar boven te maken, werden beloond met een prachtig uitzicht over de eilandengroep. Nu, op de boot was ons al iets verteld over die klim, erg steil en op sommige punten vrij gevaarlijk. Niet echt iets voor mij dus, hoe jammer ik dat ook altijd vind. Maar Willem heeft de stoute schoenen aangetrokken en heeft dan ook de top bereikt!! De foto's spreken voor zich, denk ik, en anders zal hij er morgen zelf nog wel iets over vertellen.
Terug op de boot werden we getrakteerd op een heerlijk warm lunchbuffet.
In de namiddag deden we het tweede eiland aan: Koh Mae Koh. Dit eiland heeft een natuurlijke lagune, waar ook weer een klim naar toe was. Dit keer wel steil maar niet gevaarlijk, alles ging over aangelegde trappen, soms moest je je wel tussen wat rotsen doorwringen. Echt schitterend, die blauw-groene lagune temidden van de meest vreemdsoortige rotsformaties. De rotsen bestaan daar uit lime-stone, maar we zijn er nog niet helemaal uit wat dat precies voor steen is. Het ziet er een beetje uit als kalksteen, maar toch niet helemaal.
De boot kon natuurlijk niet tot aan het strandje doorvaren, dus werden we bij beide eilandjes opgepikt met een longtailboot (een lange smalle open boot met een enorme motor op de achterplecht en een lange roerstok), die ons dan bij de strandjes afzette. Bij, niet op, dus moesten we nog wel een stukje door het water waden, rugzak en sandalen hoog houden natuurlijk.
Tijdens de terugweg was de zee een stuk woeliger en waaide het hard, maar we zijn weer heelhuids op Koh Samui teruggekomen. Een schitterende dag!

Luieren op het tropische strand

Een tropische strandvacantie onder de palmen valt heus niet mee hoor! Het begon vanmorgen al; we hebben een anderhalf uur gelopen op de buitenwegen van Mea Nam en kwamen om 11 uur weer terug, maar drijfnat van het zweet. Daarna naar het strand, maar ook de warme zee brengt nauwelijks verkoeling. De buitentemp. is 32-34 graden, de zee slechts enkele graden minder, zo voelt het. Wel van tijd tot tijd een licht verkoelend briesje. Maar met het vooruitzicht wat we zullen aantreffen in Europa, genieten we er zoveel mogelijk van.
Zo'n wandeltocht is ook leuk. Een buitenweg met hier en daar huizen, bergen en bergen cocosnoten. Sommigen (lees vrouwen) zijn ze aan het bewerken. De buitenbast wordt er afgehaald en wordt tot 'houtskool' verwerkt voor de BBQ. De noot wordt gesplitst, de cocosmelk opgevangen. Het witte cocosvlees wordt eruit geschrapt en voor vele doeleinden gebruikt: consumptie, geperst voor palmolie en biobrandstof. Maar wat je zo ziet langs de weg, het is voornamelijk thuiswerk.
Aan het strand is het altijd rustig, zo hier en daar wat mensen en verkopers en ook wij liggen deels in de schaduw onder de palmen dan wel (goed ingesmeerd) in de zon.
Voor de lunch hoeven we niet ver te lopen, de restos zijn pal aan het strand. Vanmiddag hebben we een pad thai chicken en fried rice pork gegeten met een soda en een hot tea. Resp. dus gebakken noodles met kip en gebakken rijst met varkensvlees. Groene groenten en tauge zijn meegebakken. Heerlijk! En totaal waren we 140 Bath kwijt, nog geen 3 euros. Dus: je hoort ons niet klagen over de hitte, het voedsel of wat dan ook, we profiteren ten volle van onze teneinde lopende vacantie!

Nog een week te gaan...

Ja, het schiet op. We moeten nu echt aan onze terugreis gaan denken, alhoewel we dat liever niet zouden doen. Maar er moest nog wel het een en ander geregeld worden voordat we weer in het vliegtuig kunnen stappen.
Vanmorgen hebben we de plaatsen besproken voor de bus-ferry-trein naar Bangkok. We vertrekken volgende donderdag de 7e met de nachttrein naar Bangkok en logeren daar nog twee nachtjes in het Siam II guesthouse, waar we de eerste paar nachten ook hebben doorgebracht. Zoals Willem al schreef, het is een lange treinreis vanaf Suritami naar Bangkok, zo'n twaalf uur en we hebben dan ook besloten om eens de nachttrein te proberen. Om uur een uur of tien 's avonds worden daar de bedjes uitgeklapt en kun je tenminste liggen (slapen moeten we nog maar afwachten, haha). En de volgende ochtend komen we om een uur of zes in Bangkok aan, ook wel prettig, dan is het nog niet zo heet.
Toen we toch bij het reisbureautje waren, hebben we gelijk maar een uitstapje geboekt voor zondag. We gaan naar een nationaal park, maar een park in zee, het Angthong National Marine Park. Dat bestaat uit een groep kleine eilandjes met een schitterende natuur erop en erom heen. Dat wordt dus leuk een dag op de boot, met mogelijkheid tot wandelen, snorkelen, zwemmen, enz.
De rest van de middag nog wat in de zee gesparteld.

De twee foto's zijn nog van gisteren in Nah Thon.