Gisteren hebben we nog wat nagezinderd van het feest-weekend. Na het internetgebeuren zijn we 's middags bij ons guesthouse gebleven, ik had enorm zin om eens te zwemmen. Het water was wel k.k.k.k. koud! Maar heerlijk, beetje zwemmen, opwarmen in het zonnetje met een boek, enz.
Vandaag wilden we (alweer) proberen nu eens een wandelgebiedje buiten de stad te vinden. Jullie kunnen je niet voorstellen hoe anders dat hier is. We hadden gedacht dat we net als b.v. in de Ardennen, een bus kunnen nemen naar een bepaald gebied, daar uitstappen en aan een wandeling beginnen. Maar dat lukt hier gewoon niet. De bergen die we zien liggen, zijn bereikbaar over een steil omhooggaande asfaltweg, er zijn geen wandelpaden. Nu hadden we gisteravond bij Starbucks (MMMM!!) een tijdschriftje gevonden met een kaart erin, waarin toch wat meer straatjes of weggetjes in een buitenwijk te zien zijn. Dus te voet naar het busstation, daar een bus gevonden die richting Zoo ging, daar uitgestapt en al dwalend door een bosachtig gebiedje in de universiteitswijk terecht gekomen, een enorme campus, een dorp op zichzelf. En alsmaar de bergen aan onze rechterkant, ze kwamen wel steeds dichterbij. Bij het verlaten van de campus hebben we tussen de studenten een middagmaaltje gebruikt. En dan werd het weer spannend, want we hadden geen idee wat we bestelden, een Engelse menukaart was er niet en de uitleg zeer gebrekkig.... Maar dat viel weer goed mee, al zit je wel even raar te kijken als je een kommetje met vijf kleine (kwartel?-)eitjes voor je neus krijgt in een soort bouillonnetje, en een schaal met ... schijven gehaktbal met een ei erin verstopt (heet dat bij ons geen vogelnestje?). Willem had een schotel die er meer als een volledige maaltijd uitzag. Maar het was allemaal weer erg lekker.
Dan zijn we verder gaan dwalen en hebben zowaar toch wat door bosachtig gebied kunnen wandelen, en af en toe ook een klein beetje de berg op. Maar buiten de paar huisjes die daar stonden, hield ook de weg weer op.
We kwamen heel onverwachts nog een tempel tegen. Een die niet op de kaart stond, ook niet 'toeristisch' bekend is, vrij hoog gelegen met een schitterend zicht op de stad Chiang Mai. Een paar vrouwtjes vertelden ons dat we gerust naar boven konden gaan, en de honden die daar zouden gaan blaffen, zouden niet bijten. Dus daar vertrouwden we dan maar op. En dat is dan weer zo schitterend. Terwijl we boven wat aan het rondsnuffelen waren, kwam er een monnik naar ons toe die waarschijnlijk ook blij was met wat afleiding. We kregen een hele rondleiding, de sleutel van de tempel werd gehaald en we mochten er binnen rondkijken. Hij vertelde van alles over het ontstaan (500 jaar geleden), over de twee Boeddha-relikwieen die er bewaard worden, over de 'Lanna-bouwstijl' (geheel in hout, er komen geen nagels of spijkers aan te pas). Het was voor de verandering eens een monnik die vrij goed Engels sprak, die ook nog wil verder studeren in India. Buiten, aan een boom, hing een bordje met in het Engels een paar levenswijsheden (zie foto's).
We kwamen toen ook tot de ontdekking dat we in de buurt van de U-Mong tempel waren, die wel bekend is en waar ik graag eens naar toe wilde. Het is een van de oudste 'bos-Wats', een tempel die opgericht was door monniken die zich ui de afleiding en verleidingen van de stad wilden terugtrekken in het woud. Heel indrukwekkend, we komen er zeker nog eens terug. Want we hadden inmiddels al heel wat uren gestapt en zijn dan op zoek gegaan naar een bus of een 'deeltaxi' terug.
Een zalige dag!
