Vanmorgen zijn we vroeg aan een wandeling begonnen, richting Olifantenkamp, en we hebben het nog gevonden ook, dat is hier nooit zeker! Het is de enige originele (gerestaureerde) olifantenkraal die ook open is voor publiek. De koning heeft er speciaal een paviljoen laten bouwen van waaruit hij het jaarlijkse spektakel (de
'round-up' van wilde olifanten) kon gadeslaan. Na een wandeling van bijna twee uur hadden we het dan toch gevonden, maar wat bleek: de hele kraal wordt opnieuw gerestaureerd, dus alle (houten) omheiningen lagen plat. Maar gelukkig waren er wel veel olifanten, dus besloten we maar eens een kijkje te gaan nemen. Hier worden geen 'kunstjes' gedaan met de dieren, ze lopen er min of meer vrij rond en we hebben er een paar uur doorgebracht. Er waren nogal wat 'baby's', de oudsten van ongeveer een jaar, de jongste was 1 maand. Het was heel leuk om dat spul allemaal bezig te zien, we mochten ze ook zelf nog wat bananen voeren. Een van de verzorgers kwam steeds even bij ons zitten of staan, en probeerde heel wat uitleg te geven, al kon hij maar drie woordjes Engels. Op een gegeven moment zei hij dat er iets ging gebeuren ('met mama en baby'), al begrepen we niet helemaal wat. Bleek dat er twee baby's van hun moeder gescheiden werden, omdat de kleintjes naar elders vervoerd werden voor 'educatie'. Na twee jaar komen ze weer terug. Het werd een heel spektakel, ging natuurlijk niet van een leien dakje, en zowel de moeders als de baby's schreeuwden moord en brand. De rest van de kudde was solidair en protesteerde ook heftig. Maar met veel getrek en geduw zijn de kinders dan uiteindelijk in de vrachtwagen terecht gekomen. En niet alleen de moeders hadden verdriet, ook bij de verzorger liepen de tranen uit z'n ogen. (Ik heb er wat filmpjes van gemaakt).
Met de tuktuk terug naar het guesthouse, want het was inmiddels twee uur en dan is het gewoon te warm om nog een eind te wandelen.
Morgen gaan we een rondje oude tempels en ruines bekijken. We hebben zelf een toertje samengesteld en vanavond een tuktuk geregeld die ons morgen komt oppikken. Dat is iedere keer weer lachen geblazen. We beginnen met de eerste de beste tuktuk-chauffeur die we tegenkomen, die haalt er dan een collega bij, vervolgens nog een, vrouwen en kinderen erbij en met veel uitleg en vooral onderhandelen zijn we weer op de helft van de prijs uitgekomen die ze eerst vroegen. En tot nu toe is dat altijd gelukt, dus als het goed gaat doen we morgen een cultureel rondje en proberen we in de namiddag te gaan zwemmen. Het is hier echt pufheet en vooral erg vochtig, dus benauwd.
Het was eigenlijk Willem z'n beurt om te schrijven, maar niet ongerust worden, alles is goed met hem. Hij wilde vanavond nog even naar de night-market,ik had daar niet zo'n zin in, dus heb ik aangeboden om het verhaal-van-de-dag te doen.
PS Internet is zo traag hier vandaag, de video'tjes komen morgen wel...
