Aan het thuisfront

Via dit blog proberen WE jullie wat op de hoogte te houden van onze wederwaardigheden hier in Thailand.
Je komt hier af en toe wel eens een foto tegen in de berichtjes, maar als je graag álle foto´s ziet, klik dan op de link bij ´ons foto-album´.
Enne.... WE horen natuurlijk ook graag iets terug! Dat kan door middel van een reactie in ons gastenboek (zie link aan de linkerzijde van deze pagina).

Het laatst geplaatste bericht in ons gastenboek:

zondag 20 januari 2008

Ko Samui



(Hierbij nog een paar foto's van het Hua Hin-strand, de mooiste stukjes dan).
Zoals Willem al schreef, hadden we het in Hua Hin rap bekeken. Onze bedoeling was geweest om buiten de stad een plek te zoeken, maar dat hele stuk kust is al 'bedorven', met grote hotels en torenflats, prijzen die overal de pan uit swingen en vooral ook een heel andere sfeer, eigenlijk weinig Thais meer. Ik noemde het publiek al gauw een publiek van 'kouwe kak' oftewel 'dikke nekken'. Kortom, niet leuk, vooral ik had daar last van.
Dus.... verder trekken. Maar om nog een stukje kust te vinden dat wel aan onze hoge eisen zou voldoen, da's moeilijk hoor. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben dan toch maar besloten om 'een eiland' te doen, deze laatste paar weken. We kozen voor Ko Samui, wat als nogal toeristisch bekend staat, maar dat gaat op voor alle eilanden. Gistermorgen konden we nog snel een combi bus/ferrytransfer boeken en zo zaten we gisteravond om tien uur weer gepakt en gezakt op de bus te wachten.
De busreis duurde tot half zeven vanmorgen (zonder stop), de zgn. VIP-bus was niet zo vipperig, de airco kon bijvoorbeeld niet laag gezet worden, zodat ik de hele nacht zat te vernikkelen van de kou, ondanks vessie en dekentje. Toen ik dan eindelijk een beetje was weggedommeld, werd iedereen weer uit de bus gesleurd, want we waren inmiddels in Surat Thani aangekomen, waar we op de ferry moesten wachten naar het eiland. Rond acht uur werden we in een wagen geladen en tussen de bagage gefrommeld reden we naar de pier. De ferryboot werd tot de nok toe afgeladen, er was amper nog een plaatsje te vinden (wij hadden dan ook het idee dat er veel meer mensen op waren dan de toegelaten 340, maar ja, dit is Thailand he).
Om elf uur aangekomen bij het eiland, waar het inmiddels al flink heet was. De speurtocht naar een guesthouse heeft niet eens zo lang geduurd, er waren nog heel wat kamers vrij, ondanks de alarmerende berichten van mannetjes die ons een kamer wilden aansmeren!
Nu hebben we ons (voorlopig voor twee nachtjes) genesteld in guesthouse Mai Nam Home, in het dorpje Mai Nam aan het ... Mai Nam strand. We hebben weer een semi-bungalowtje in een mooie tuin, zoiets als bij Mr. Jan in Pai. Als we er goed kunnen slapen (da's altijd even afwachten, hoe het met b.v. cafe-herrie is 's nachts), dan blijven we hier de resterende tijd. Het strand ziet er alvast prachtig uit, er zijn PALMBOMEN!! op het strand, de zee is blauw, het straatje is gezellig.
Pffffffff, reizen is vermoeiend hoor, dus we gaan nu even lekker vakantie-in-een-vakantie houden.