Eh ja, nadat we vandaag minstens 20 km te voet hebben afgelegd, mag ik wel even 'auwauw' zeggen, haha. We hebben een prachtige wandeling gemaakt, voor de verandering eens vroeg vertrokken, toen het nog fris was, zodat we het eerste stuk (de berg op) nog in alle koelte konden afleggen.
Willem had gisteren al het eerste gedeelte verkend (tot en met het Chinese dorpje), dus dat stukje kan ik overslaan met de beschrijving. Dat dorp is eigenlijk voor de helft Chinees, de andere helft is Lisu-bevolking, een van de zogenaamde bergstammen. Vroeger leefden deze mensen erg geisoleerd, maar nu ligt er een weg naar toe en is alles natuurlijk wel veranderd. Bovendien is in 2004 er een grote overstroming geweest, waarbij het halve dorp is weggespoeld. Dus veel mensen wonen nu in nieuwe, stenen huizen.
We zijn het dorp uitgelopen via een weg waarvan we dachten... dat het de goeie weg was.... haha, maar zoals gebruikelijk hier klopte de kaart weer langs geen kant. De weg werd smaller, werd een paadje, en toen hield ook het paadje op. Inmiddels hadden we alweer een flinke afstand afgelegd en we hadden het gevoel dat we aan het einde van de wereld zaten. Prachtige vergezichten, heel veel bananen- en andere fruitboomgaarden, veel velden met o.a. knoflookteelt, heel af en toe in de verte een huisje. Dan toch maar teruggekeerd naar de oorspronkelijke weg en nu wel de juiste route gevonden. Daarbij zijn we nog een aantal dorpjes gepasseerd, tot we uiteindelijk weer op de doorgaande weg naar Pai bleken te zijn. Echt verdwalen kan niet, maar je kunt wel heeeeeel ver verkeerd lopen!
