Ja, die visa: wat een gedoe! Gisteravond om 10:00 met een minibus naar Mae Sai aan de grens met Myanmar. Dachten we; halverwege de reis hoorden we van de thai chauffeur (die 'some english' sprak) dat de reis naar Laos voerde. Wij in opperste verwarring en met ons nog een nederlander (die ook in France woont) De chauffeur kon het niet uitleggen, wij konden het niet vragen, maar uiteindelijk werd toch duidelijk dat hij eerst naar de grens met Laos zou rijden en daarna naar Mae Sai bij de birmaanse grens. Je zou het een drielanden punt kunnen noemen, maar wel 3 uur rijden van elkaar!
Wat geslapen in de bus, niet al te veel en om 04:00 aan de Mae Kong River die de grens vormt met Laos. En daar stapten 3 mensen uit die naar Laos wilden. Toen door naar Mae Sai waar we aankwamen toen het licht werd om 07:00. Na het ontbijt dus op naar Myanmar. Helaas, het loket voor farangs ging pas open om 08:00. Nou, het hele gedoe ging allemaal zo ambtelijk, met veel stempels, handtekeningen, nrs. uit de computer halen enz. Hetzelfde bij de entree in Myanmar: kaartje schrijven met je naam etc., stempeltje, passport ingenomen, kaartje terug, doorlopen en uiteindelijk nadat je gefotografeerd was, kreeg je je passport weer. Toen weer terug naar Thailand, nou de rest kan je wel raden....
In Myanmar dus maar even geweest, hoewel er veel winkeltjes enz. waren, maar om 09:00 moesten we weer terug zijn bij de bus.
De terugtocht was heel erg mooi, maar helaas geen foto's kunnen maken door de ramen van het busje door het donkere glas. Over bergen, door dalen, langs die prachtige terrasachtige rijstvelden tot aan de rand van het oerwoud, de tempels en de gigantische buddhabeelden op de bergen, over de bergkammen, door de dorpjes. Helaas waren we wel moe van die afgelopen nacht, dus de ogen vielen zo nu en dan wel toe....
Maar gewoon een onvergetelijke trip. 340Km van Myanmar naar Pai, 7 uur over gedaan over prima wegen, wegen met flinke gaten, steil hellend of dalend.
Maar gelukkig kunnen nu in Thailand blijven tot 11/02/08.
